جن زده ترین جزیره در جهان که گردشگران حق بازدیدش را ندارند - مجله انجمن دعوت

اما این که چرا این جزیره بر خلاف ظاهر زیبایش تا این اندازه وحشت آور است و چگونه این القاب را از آن خود کرده است در ادامه مطلب گفته شده است.

موقعیت و تاریخچه جزیره پوگلیا

در شمال دریاچه وهم، میان این شهر و جزیره لیدو، جزیره کوچکی وجود دارد که از طریق کانال آب به دو قسمت تقسیم شده است. این مکان که پوگلیا (Poveglia) نام دارد نخستین شواهد تاریخی آن به قرن 9 باز می شود، زمانی که اهالی پادوآ و اِسته در این جزیره ساکن شدند و تا سال های سال زندگی معولی داشتند که با حمله جنوا به وهم ساکان پوگلیا هم ناچار به ترک جزیره خود شدند و این منطقه تا سال 1527 بدون سکنه باقی ماند.

پس از آن وهمی ها زندگی تازه ای در این جزیره آغاز کردند تا این که طاعون، یکی از مرگ بارترین بیماری های پاندمی در طول تاریخ باری دیگر در ایتالیا شیوع پیدا کرد. آن ها در اواسط قرن 14 با این بیماری واگیردار آشنا شده بودند و تا حدودی می دانستند که یکی از راه های مهار آن نظارت بر ورود و خروج افراد و همیچنین جدا نگه داشتن افراد سالم از بیمار است.

اینچنین شد که جزیره کوچک پوگلیا در سال 1776 تحت نظارت اداره سلامت و درمان عمومی (jurisdiction of the Magistrato alla Sanità) ایتالیا قرار گرفت و همانند یک ایستگاه بازرسی، افرادی که از طریق کشتی خواهان ورود به وهم بودند، ابتدا در این جزیره توقف می کردند و سلامت آن ها بررسی می شد و در صورت مشکوک بودن به طاعون بستری می شدند. این فرایند ادامه داشت تا اینکه حدودا 2 دهه بعدتر، در سال 1793 دو کشتی که حامل تعدادی مبتلا به بیماری طاعون بودند به این جزیره منتقل شدند و پوگلیا موقتا به یک مرکز بستری بیماران طاعونی تبدیل شد. در ایتالیا به مناطقی که بیماران در آن بستری و قرنطینه می شدند لازارتو (lazaretto) می گفتند و طولی نکشید که در سال 1805 پوگلیا از یک لازاراتوی موقت به یک لازارتوی دائمی تبدیل شد و صدها هزار بیمار در آن بستری شدند.

محل بازرسی افراد در زمان شیوع طاعون با لباس فرم عجیب

تا سال های 1814 تا 1922 جزیره پوگلیا به منطقه ای تبدیل شده بود که هر کسی کوچک ترین علائم بیماری از خود نشان می داد به آن تبعید می شد و رقم بالایی از انسان هایی که حتی دچار طاعون هم نشده بودند با ورود به پوگلیا دیگر پیروز به خروج از آن نشدند. گفته می شود حدود 160.000 نفر در این جزیره، در گودال های بزرگی که به نام گورستان های جمعی به کار می رفت دفن شدند یا سوزانده شدند. این رقم برای این جزیره کوچک آنقدر زیاد بود که گفته می شود هم اکنون 50 درصد از خاک این از خاکستر و جنازه تجزیه شده ایتالیایی ها تشکیل شده است.

پُوِگلیا، جزیره ای که با شومی گره خورده است

داستان های محلی حاکی از این است که ارواح مردگان به ویژه کسانی که بدون مبتلا بودن به این بیماری به آن تبعید شدند در جزیره سرگردان هستند و حتی بازدید کنندگان با ورود به جزیره می توانند انرژی منفی حاکم را حس کنند. البته این تمام ماجرا نیست. گذشته شوم پوگلیا و ماجرای تسخیر شدن آن از طریق ارواح یک دلیل اصلی دیگر هم دارد.

اگر باری دیگر به زمان سفر کنیم و نگاهی به اتفاقات سال های1922 تا 1968 بیندازیم، متوجه تیمارستانی می شویم که در آن ساخته شده بود. در واقع پس از اتمام همه گیری طاعون، یک تیمارستان بزرگ برای نگهداری بیماران روانی ساخته می شود. مهم ترین اتفاقات غیر منتظره ای که از این تیمارستان درز پیدا کرده است مربوط به پزشک دیوانه ای می شود که روی بیماران خود شکنجه و آزمایشات غیر قابل تحملی را پیاده می کرد و منجر به قتل بسیاری از بیماران خود شده بود. پزشکی که در نهایت به دلیل آزار و اذیت ارواح دست به خودکشی می زند و خود را از بالاترین ساختمان این جزیره (bell tower) به پایین پرتاب می کند. البته عده ای هم می گویند که شخصی که خود را از ساختمان به پایین پرتاب کرد یک پزشک دیگر بود.

به هر حال گذشته تاریک این مکان تا پیش از قرن 21 آنقدر بر افکار عمومی تاثیر گذاشته بود که هرکسی شهامت ورود به این جزیره را پیدا نمی کرد. از این رو دولت ایتالیا تصمیم به مزایده گذاشتن جزیره پوگلیا می کند تا سرمایه گذاران تیمارستان را به یک هتل بزرگ تبدیل کنند. هرچند کماکان این جزیره خصوصی نشده و به نام یک مکان دولتی که ورود به آن غیر قانونی است شناخته می شود.