راهنمای مدیریت گروه ها در شبکه های اجتماعی - مجله انجمن دعوت

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

اگر چت های گروهی در زمان های بحرانی به ما آرامش و احساس پیوند با دیگران را می دهند، پس چرا برخی از ما بعد از چت کردن احساس خستگی شدید و فرسودگی می کنیم؟

در نخستین قرنطینه، چت های گروهی برای من حکم شاهرگ حیاتی داشتند. مکالمه های متنی با دوستان در محل کار؛ با دوستانِ قدیمی و با خویشاوندان به من کمک کرد تا در طول بحرانی که یکبار در هر نسلی رخ می دهد، ارتباط خودم را با دیگران حفظ کنم. ما با هم به میم های اینترنتی می خندیدیم، یکدیگر را دلداری می دادیم تا خونسردی خودمان را حفظ کنیم و از حال خانواده های هم خبر می گرفتیم.

اما همینطور که همه گیری پیش رفت، من متوجه شدم چت های گروهی استرس من را بدتر می کنند نه بهتر. گوشی تلفن همراهم همان زمان هم مدام با نوتیفیکیشن های خبری روشن می شد و حالا عضو بودن در گروه های مختلف هم به آن اضافه شده بود. هر یکساعت بین 50 تا 60 پیام نخوانده در هر گروهی داشتم که نادیده دریافت شان اضطرابم را بیشتر می کرد.

از اینکه نمی توانستم سریع به پیام ها جواب دهم یا در هنگامی که همه آنلاین بودند، من آنلاین نبودم، احساس عذاب وجدان می گرفتم. از طرفی هم نمی توانستم دلیل موجهی برای پاسخ ندادن به پیام ها بیاورم. چه می خواستم بگویم؟ بگویم: ببخشید که پیام تان را ندیدم، آنقدر سرم از خانه ماندن برای هشتیمن ماه متوالی شلوغ است که نمی توانم پیام جواب دهم؟

به گزارش مجله انجمن دعوت به نقل از بی بی سی ورلد، چت های گروهی، حتی پیش از همه گیری نیز در برخی از افراد اضطراب ایجاد می کردند. اما برای افرادی که قبل از همه گیری از چت های گروهی استقبال می کردند، کشف این نکته که در عصر فاصله گذاری اجتماعی، همچنان امکان رنج بردن از روابط اجتماعیِ زیاد-از-حد وجود دارد، مایه تعجب است. اگر در زمان بحران روابط اجتماعی در گروه های آنلاین به ما احساس آرامش و در ارتباط بودن با دیگران را می دهند پس چرا این چت ها در برخی از ما اضطراب و خستگی مفرط ایجاد می کند؟

بدهی ارتباطی

قرنطینه برای بسکمک از ما به معنای استفاده بیشتر از اپلیکیشن های پیام رسان بوده است. پیام های متنی بسیار غیررسمی و سریع هستند و تحقیقات نشان می دهند که ما پیام های متنی را به ایمیل ترجیح می دهیم. واتس اپ اعلام کرده است که تا پایان ماه مارس سال 2020 در حدود 40 درصد به تعداد کاربران آن افزوده شده بود.

ما خیلی خوش شانس هستیم که به این تکنولوژی ها دسترسی داریم؛ زیرا بدون آن ها احساس تنهایی در دوران همه گیری بسیار شدیدتر می شد. اما پلتفرم های چت گروهی صمیمیت و فوریتی همراه دارند که می تواند در ما احساس استرس ایجاد کند.

الیاس ابوجیوده، روان شناس در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا که متخصص تقاطع تکنولوژی و روان شناسی است، می گوید: یکی از دلایلی که چت های گروهی در ما احساس استرس ایجاد می کنند آن است که ما احساس می کنیم باید خیلی فوری پیام ارسالی را بخوانیم و به موازات آن این انتظار در فرهنگ آنلاین وجود دارد که وقتی پیامی را می خوانیم باید همان لحظه هم به آن پاسخ دهیم. اینکه به سرعت به پیام پاسخ ندهیم مضطرب مان می کند و در ما این احساس را به وجود می آورد که از دیگران عقب افتاده ایم یا یکی از قوانین ارتباطات آنلاین را نقض کرده ایم.

علاوه برآن، وقتی که در چت گروهی از بقیه عقب می مانید، پیام های نخوانده تان به سرعت جمع می شود. سپس، تا به خودتان بیایید می بینید چت کردن و پیام فرستادن به اندازه ایمیل زدن برایتان سخت و سخت شده است.

برنی هوگان، محقق ارشد در موسسه اینترنت دانشگاه آکسفورد، می گوید: این شرایط نوعی بدهیِ ارتباطی ترسناک را ایجاد می کند ... با داشتن کلی پیامِ نخوانده که ناهماهنگی زمانی در پاسخ دهی به آن ها به وجود آمده است ما خودمان را یکی از این بدهکاران می شناسیم.

پیش از همه گیری می توانستیم مشغله زندگی را برای نخواندن یا پاسخ ندادن به یک پیام یا به کل یک مکالمه گروهی بهانه کنیم. اگر احساس خستگی می کردید یا تمایلی به رفتار اجتماعی نداشتید می توانستید به این نوع ارتباطات نه بگویید. اما از زمانی که فعالیت های اجتماعی بسیار محدود شده است، چت های گروهی نقش بسیار بزرگی در زندگی بسکمک از ما ایفا می کنند.

ما احساس می کنیم که باید به این تعاملات بها بدهیم، با این حال این ارتباطات خیلی سریعتر و با حجمی بسیار بیشتر از چیزی که ما به آن عادت داریم در حال وقوع است.

ابوجیوده می گوید: قبل از کووید همچنان این امکان وجود داشت که در این کار وفقه ایجاد کنیم و در مراسم آیینی خواندن-پاسخ دادن-در-لحظه شرکت کنیم، اما امروز با توجه به اینکه حجم پیام ها زیاد شده و تعداد دفعات دریافت آن ها نیز بیشتر شده است، به نظر غیرممکن می رسد که بتوانیم مدام در کار روزانه وقفه ایجاد کنیم و به پیام هایمان پاسخ دهیم.

واکنشِ پاولوفی به اضطراب

اما فقط چت های گروهی نیستند که مقصرند، خود تکنولوژی مقصر است. ما هم اکنون می دانیم که خیره شدن به تلفن های هوشمند و صفحات کامپیوترهایمان برای سلامتی مان مضر بوده است. وابستگی به تکنولوژی برای رفع تمام نیاز های ارتباط اجتماعی می تواند بار شناختی ما را سنگین تر کند. بار شناختی ما هم اکنون هم به دلیل افزایش فشار های ناشی از همه گیری بیش از حد توان مان سنگین است.

هوگان می گوید: هر مکالمه در چت های گروهی ممکن است بار عاطفی متفاوتی داشته باشد. از این چت به آن چت رفتن، به خصوص جا به جا شدن بین پلتفرم های متفاوتِ پیام رسان، می تواند در هر دو سطح ذهنی و عقلی برای ما هزینه جا به جایی داشته باشد که یک هزینه روانی است.

ما همین حالا هم به خاطر خبر های همه گیری که روحیه مان را تضعیف می کنند، دچار خستگی بسیار شدید هستیم. اگرچه در ابتدای همه گیری از تمام مقالاتی که دوستان مان درباره همه گیری می فرستادند استقبال می کردیم، اما با گذشت زمان جریان تازه های کووید خود منشأ استرس شد.

ابوجیوده می گوید: در آغاز همه گیری گپ های گروهی می توانست راه خوبی برای ارتباط برقرار کردن با خیلی از افراد بطور همزمان باشد. شما می توانستید روی این حساب باز کنید که همه افراد درست مانند شما شرایط استرس زای مشابهی را تجربه می کنند. خیلی زود مشخص شد که مشکل آن است که استرس و اضطراب ناشی از گپ های بین دو نفر در گپ های گروهی به صورت تصاعدی افزایش پیدا می کند.

مشکل دیگر نوتیفیکیشن هایی است که با پیام های گروهی یا تازه های خبری همراه می شود؛ بنابراین حتی اگر در چت های گروهی افراد فقط با ارسال گیف به هم پاسخ دهند، ما باز هم به دلیل لرزش مدام گوشی یا روشن شدن صفحه آن مضطرب می شویم.

وایل رایت، مدیر ارشد مداخلات مراقبتی در انجمن روان شناسی آمریکا می گوید: حتی اگر بتوانید بین صدا های مختلف هشدار و زنگ گوشی تمایز قائل شوید، باز هم بیشتر واکنش ها، واکنش های پاولفی است. به این معنی که شنیدن هر صدایی از گوشی در شما اضطراب ایجاد می کند. این صدا به این معنی است که چیز وحشتناکی رخ داده حتی اگر واقعاً وحشتناک نباشد.

راهکار های برون رفت از مشکل

رایت می گوید: البته تحمل یک چت گروهی بستگی به این دارد که همزمان مشغول انجام چه کار دیگری باشد، همه افراد سطح برابری از استرس را تجربه نمی کنند. شاید عمه بزرگ شما بازنشسته شده، تنها زندگی می کند و یک چت گروهی واقعاً برای احساس پیوند با دیگران برای او ضروی است. درحالیکه دوست دانشگاهی شما ممکن است از کار کردن از خانه و استفاده از زوم خسته شده باشد و همزمان باید به تکالیف مدرسه بچه هایش که آموزش مجازی می بینند، رسیدگی کند.

کارشناسان می گویند، اگر احساس می کنید که برای متعهد ماندن به چت های گروهی دارید فشار زیادی را تحمل می کنید، می توانید درعین حال که قدردان وجود چنین ارتباط هایی هستید، به صورت دوره ای خودتان را از چنین فضا هایی جدا کنید.

رایت می گوید: اصلاً لازم نیست که به دلیل فوری پاسخ ندادن به پیام کسی معذرت خواهی کنید. هیچ مسئله ای پیش نمی آید. به علاوه برای آنکه بتوانیم از سلامت روانی مان محافظت کنیم باید کار ها را در حوزه کنترل و اختیارمان انجام دهیم. او پیشنهاد می دهد که نوتیفیکیشن ها را خاموش کنیم، گروه ها را بی صدا کنیم یا در گروه اعلام کنیم که عذر فعال نبودمان را بپذیرند.

او می گوید ممکن است احساسات برخی جریحه دار شود، اما مرز مشخص کردن ضروری است. به جای اینکه یک باره غیب تان بزنید، بهتر است که توضیح دهید نیاز دارید که مدتی فعال نباشید. یا می توانید به آن ها بگویید که من در چت نوشتاری نمی توانم مشارکت کنم، اما اگر مکالمه تلفنی داشتید حتماً به من هم زنگ بزنید.

ابوجیوده می گوید کسل شدن از چت های گروهی دلیل خوبی برای بازگشتن به دوران مکالمات تلفنی است. ویژگی مکالمات تلفنی آن است که با استفاده از این ابزار ارتباطات عمیق تر و متمرکزتر رخ می دهد. رایت می گوید: چت های گروهی برای به اشتراک گذاری میم های خنده دار یا خبرگیری و خبردهی فوری مناسب هستند، اما این رسانه برای به اشتراک گذاری جنبه های مهم زندگی، دریافت حمایت عاطفی یا سهیم شدن در گریه و خنده هم مناسب نیست. تماس های تلفنی فرصت های بیشتری را برای ارتباطات واقعی در سطوح عمیق عاطفی در اختیار ما می گذارند.

درحقیقت، تحقیقات نشان داده اند که ارتباطاتِ صدا به صدا [برگفته از ارتباطات چهره به چره]- برخلافِ ارتباطات صرفاً دیداری مانند ارسال پیام نوشتاری - میزان دقت همدلانه و توانایی افراد برای درک احساسات فرد مقابل و هم احساس شدن با او را افزایش می دهند و بنابراین بستری را فراهم می کنند که ارتباط عمیق تر شود.

پس اگر واقعاً می خواهید صحبت کنید، بهتر است که گوشی تلفن را بردارید؛ و اگر نیاز دارید به دوستان تان بگویید که گروه را بی صدا کرده اید، این احتمال وجود دارد که آن ها شما را درک کنند. ابوجیوده می گوید: یک ارتباط محکم و قوی جدایی دیجیتالی را تاب می آورد.

منبع: BBC World

ترجمه: سایت مجله انجمن دعوت