نمای تازه ای از گهواره ستارگان از نگاه جیمز وب ، عکس - مجله انجمن دعوت

ان جی سی 346(NGC 346) که یکی از پویاترین منطقه ها ستاره زا در کهکشان های نزدیک به شمار می رود، همواره پر از رمز و راز بوده اما اکنون با وجود یافته های نو تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) ناسا، کمتر مرموز است.

ان جی سی 346، در ابر ماژلانی کوچک(SMC) قرار گرفته است که یک کهکشان کوتوله نزدیک به راه شیری است. ابر ماژلانی کوچک در مقایسه با راه شیری، اندازه کمتری از عناصری را در بر دارد که سنگین تر از هیدروژن یا هلیوم هستند و ستاره شناسان آنها را فلز می نامند. از آنجا که دانه های غبار موجود در فضا بیشتر از فلزات تشکیل شده اند، دانشمندان انتظار داشتند که اندازه کمی گرد و غبار وجود داشته باشد و تشخیص آن سخت باشد اما داده های نو جیمز وب خلاف این موضوع را نشان می دهد.

ستاره شناسان این منطقه را آنالیز کردند زیرا شرایط و اندازه فلزات درون ابر ماژلانی کوچک شبیه به آن چیزی است که میلیاردها سال پیش و زمانی موسوم به ظهر کیهانی(cosmic noon) در کهکشان ها دیده می شد که تشکیل ستاره در اوج خود بود. حدود دو تا سه میلیارد سال پس از انفجار بزرگ، کهکشان ها با سرعت بالایی در حال تشکیل ستاره بودند. فرآیند شکل گیری ستاره ها که در آن موقع رخ داد، هنوز کهکشان هایی را شکل می دهند که امروز آنها را در اطراف خود می بینیم.

مارگارت میکسنر(Margaret Meixner)، ستاره شناس انجمن تحقیقات فضایی دانشگاه ها(USRA) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: یک کهکشان در طول دوره ظهر کیهانی، مانند ابر ماژلانی کوچک یک ان جی سی 346 نداشته، بلکه هزاران منطقه ستاره ساز مانند این منطقه داشته است. در هر حال، حتی اگر ان جی سی 346 اکنون تنها خوشه بزرگی باشد که ستاره هایی را در کهکشان خود تشکیل می دهد، فرصتی عالی برای کاوش در شرایطی پیش می آید که در ظهر کیهانی وجود داشته است.

پژوهشگران می توانند با مشاهده پیش ستارگانی که هنوز در حال شکل گیری هستند، بفهمند که آیا فرآیند تشکیل ستاره در ابر ماژلانی کوچک با آنچه ما در کهکشان راه شیری خود مشاهده می کنیم، فرق دارد یا خیر. اولیویا جونز(Olivia Jones)، پژوهشگر مرکز فناوری نجوم بریتانیا (UK ATC) و از پژوهشگران این پروژه گفت: با جیمز وب می توانیم پیش ستاره های سبکتری را که به کوچکی یک دهم خورشید هستند، آنالیز کنیم تا ببینیم آیا فرآیند تشکیل آنها تحت تأثیر محتوای فلزی است یا خیر.

وقتی ستاره ها شکل می گیرند، گاز و غبار را از ابر مولکولی اطراف جمع می نمایند. مواد در یک قرص برافزایشی جمع می شوند که پیش ستاره مرکزی را تغذیه می نماید. ستاره شناسان، گازی را در اطراف پیش ستاره های ان جی سی 346 کشف نموده اند اما مشاهدات جیمز وب، نخستین باری را نشان می دهد که آنها غبار را در این قرص ها نیز شناسایی نموده اند.

گیدو دی مارکی(Guido De Marchi)، پژوهشگر آژانس فضایی اروپا(ESA) و از پژوهشگران این پروژه گفت: ما در حال مشاهده اجزای سازنده هستیم که نه تنها ستارگان، بلکه احتمالا سیارات را در بر دارد. از آنجا که ابر ماژلانی کوچک، محیطی مشابه با کهکشان های ظهر کیهانی دارد، ممکن است که سیارات سنگی زودتر از آنچه ما فکر می کردیم در دنیا شکل گرفته باشند.

انتظار می رود که این داده ها، بینش نوی را در خصوص موادی که روی پیش ستاره ها جمع می شوند و بعلاوه محیطی که بلافاصله پیش ستاره را احاطه می نماید، ارائه دهند.

5858