پاپایای استوایی با هویت البرزی، پرورش خربزه درختی در گلخانه ها - مجله انجمن دعوت

به گزارش خبرنگار گروه استان های مجله انجمن دعوت از البرز، پائوپائو، پاپایا یا خربزه درختی، گیاهی است که در منطقه ها استوایی و گرمسیری می روید اما اکنون با همت کشاورزان البرزی پای این میوه برای اولین بار به استان ما هم رسیده است.

پاپایا گیاه بومی آمریکای مرکزی، مکزیک و منطقه ها شمالی آمریکای جنوبی است اما در حال حاضر گیاه پاپایا در نقاط مختلفی از جهان به ویژه ایران کشت می گردد.

ارتفاع هر درخت پاپایا به طول 9 متر می رسد و طول برگ های آن 30 تا 60 سانتی متر است که در بالای تنه درخت به صورت خوشه ای قرار می گیرد.گیاه خربزه درختی باتوجه به رشد سریعی که دارد احتیاجمند خاک ماسه ای با زهکش مناسب است و یکی از نادرترین میوه های گرمسیری جهان به شمار میرود که درختان آن در هر چهار فصل سال میوه می دهد.

پاپایا طعمی ملایم و مطبوع شبیه به مزه طالبی و گرمک و عطری مخصوص به خود دارد.

خربزه درختی خواص درمانی بسیاری دارد و شیرآبه سفید این میوه که حاوی آنزیم سیستئین و پاپائین است به هضم و گوارش بهتر غذا یاری می نماید.بعلاوه به علت وجود آنتی اکسیدان های فراوانی که در پاپایا وجود دارد، این میوه روی سرطان پستان خانم ها و سرطان روده تاثیر می گذارد و دم نموده برگ گیاه آن برای افراد دیابتی مفید است.

در طب سنتی از برگ های پاپایا برای درمان مالاریا و از دود کردن برگ های آن برای بیماران مبتلا به آسم استفاده می گردد.رنگ میوه پاپایا در ابتدا سبز رنگ و زمانی که رسیده باشد زرد کهربایی تا کمی نارنجی است.

گیاه پاپایا دارای سه نوع نر، ماده و هرمافرودیت است. گیاه نر فقط فراوری گرده می نماید و بدون میوه است و گیاه ماده برای فراوری میوه های درشت و مناسب احتیاج به گرده های درخت نر دارد. نوع هرمافرودیت دارای گل های نر و ماده است و می تواند به تنهایی فراوری میوه کند به همین دلیل امروزه در فراوری این میوه باصرفه مالی بالا فقط از درختان هرمافرودیت استفاده می گردد.

درخت پاپایا رشد سریعی داشته و پس از سه سال از زمان کاشت فراوری میوه می نماید اما در صورت انباشته شدن آب پای درخت طی 24 ساعت از بین خواهد رفت.

پاپایا بیشتر در جنوب و جنوب شرقی ایران کشت می گردد اما اکنون به همت یک کشاورز البرزی این درخت در استان البرز که آب و هوایی معتدل دارد هم پرورش می یابد، عمر مفید این درختان چهار سال است و انواع مختلفی از آن کشت می گردد.

تائب نیا، گلخانه دار و کشاورز البرزی و پرورش دهنده گیاه پاپایا می گوید: گیاه پاپایا یک سال بعد از کشت محصول می دهد و طول درختان این گیاه در شرایط گلخانه ای به صورت پاکوتاه و در ارتفاع 4 و نیم متر است.

او می افزاید: هر هکتار از گیاه پاپایا حدود 11 تن میوه می دهد اما در شرایط گلخانه ای سالیانه بیش از 600 کیلوگرم پاپایا برداشت می کنیم.

این کشاورز البرزی می گوید: کشت پاپایا در گلخانه مصرف کمتری از آب دارد و باتوجه به شرایطی که در گلخانه وجود دارد هزینه پرورش پاپایا معادل هزینه های پرورش سیفی جات در گلخانه شده است.

باتوجه به گرانی میوه پاپایا در بازار فروش، کشت این محصول می تواند عایدی بالایی برای کشاورزان داشته باشد. زمانی که خطوط زرد رنگ روی میوه پاپایو دیده گردد، زمان برداشت محصول فرا رسیده است اما میوه پاپایا برای ارسال به منطقه ها دور کشور به صورت نارس چیده می گردد.

ریحانه تائب نیا، کشاورز ساوجبلاغی و اولین پرورش دهنده میوه پاپایا در البرز می گوید: ارزش غذایی و دارویی پاپایا موجب شده تا کشت این گیاه را در یک گلخانه پانصد متری آغاز کنم.

او می افزاید: پاپایا از نظر میزان و ارتفاع ارقام مختلفی دارد که این رقم کشت شده بعد از 6 ماه به حداکثر رشد خود که 2و نیم متر است می رسد و تا یک ماه بعد میوه آن برداشت می گردد.

این کشاورز جوان ساوجبلاغی می گوید: پاپایا محصولی با ارزش غذایی و دارویی بالا است که علاوه بر تامین مواد غذایی مورد احتیاج بدن در درمان و پیشگیری از بیماری کلسترول خون و کاهش حملات آسم کاربرد دارد.

او می افزاید: برای فراوری پاپایا در گلخانه 500 متری جدا از زمین، 130 میلیون تومان هزینه شده است.

تائب نیا با اشاره به این که در این گلخانه 300 نشاء پاپایا کاشته شده است، می افزاید: در دوره 4 ساله پیش بینی می گردد هر نشاء 150 کیلو میوه داشته باشد.

او می گوید: قیمت هر عدد پاپایای 500 گرمی 70 هزار تومان است و فراوری این محصول بازدهی مالی خوبی خواهد داشت.

کشت و پرورش گیاهی مانند پاپایا، آن هم در شرایط اقلیمی متفاوت احتیاج به آموزش دارد تا کشاورزان زیادی با شیوه های فراوری و نگهداری از این میوه آشنا شوند.

اگر بخواهیم به میزان انبوهی در فراوری پاپایا برسیم به طوری که کشت و فروش آن در بیشتر گلخانه ها و مغازه های استان رایج گردد، احتیاج است که فراورینمایندگان ما شیوه پرورش این میوه را با شرکت در دوره های آموزشی بیاموزند.

سازمان جهاد کشاورزی و سازمان فنی حرفه ای می تواند دو رکن اساسی در آموزش باشند که شیوه های نو کشت محصولات کشاورزی پرعایدی را با صرف کمترین هزینه به کشاورزان و گلخانه داران بیاموزند تا در این برهه از زمان بتوان عایدیهای کلانی از راه کشاورزی و فراوری داخلی به دست آورد.

غفاری، مدیرکل سازمان فنی و حرفه ای البرز می گوید: ریحانه تائب نیا و دیگر افرادی که در مراکز آموزشی سازمان فنی و حرفه ای آموزش می بینند پس از گذراندن دوره های آموزشی استاندارد در مراکز و بخش های خصوصی وابسته، دوره های کارآفرینی می بینند و نوع کسب و کار را می آموزند.

مدیرکل سازمان فنی و حرفه ای البرز می افزاید: ما برنامه ریزی کردیم تا رشته های نوی را در بحث کشاورزی و دیگر رشته ها در سازمان فنی و حرفه ای آموزش دهیم و مرکز زیبادشت را به اسم مرکز تخصصی بیوتکنولوژی و کشاورزی در سطح کشور معرفی کنیم تا متقاضیان آموزش های پیشرفته را در این مرکز ببینند، بعلاوه رشته های دیگر و دوره های مختلفی را در مرکز شهید رهبری برگزار خواهیم کرد.

زمین های کشاورزی کوچک می تواند برای ساخت گلخانه ها و کشت گلخانه ای مورد استفاده قرار بگیرد و از امکانات این گلخانه ها برای فراوری گیاهانی باصرفه مالی بالا نظیر پاپایا استفاده کرد.

الماسی، رئیس جهاد کشاورزی شهرستان ساوجبلاغ می گوید: یکی از مواردی که در شهرستان بهانه ای برای تغییر کاربری های غیرمجاز شده، وجود اراضی با قطعات خرد و کوچک است که به گمان بسیاری از افراد کار کشاورزی در زمین های کوچک توجیه پذیر نیست. درحالی که تائب نیا توانسته است با تبدیل زمین کوچک کشاورزی به گلخانه، گیاه پاپایا را برای اولین بار در البرز به ثمر برساند.

میوه پاپایا ارزش غذایی و فواید زیادی برای بدن دارد و می تواند جزئی از سبد غذایی ما ایرانیان باشد اما برای رسیدن به این مقصود احتیاج است که این گیاه به میزان انبوه در کشور فراوری و قیمت آن از میزان کنونی کمتر گردد.

رسیدن به این مهم حاصل نمی گردد مگر با کوشش کشاورزان و حمایت مسئولان تا گیاه گرمسیری پاپایا را با کشت گلخانه ای در تمامی منطقه ها ایران پرورش دهیم و از این میوه در بازار داخلی و برای صادرات غیر نفتی استفاده کنیم.

میوه های استوایی زیادی وجود دارند که هنوز در ایران کشت نمی شوند و کشاورزان ما می توانند در این زمینه به وسیله گلخانه ها و دانش نوین به خودکفایی برسند و این محصولات را در داخل کشور فراوری نمایند.