جان لوکاره، جاسوس واقعی نویسنده رمان&zwnjهای جاسوسی درگذشت
به گزارش مجله انجمن دعوت به نقل از گاردین - جان لوکاره که از بخش های مساوی ماجراجویی، شجاعت اخلاقی و استعداد ادبی، داستان پلیسی ساخت در 89 سالگی درگذشت.
لوکاره شکاف میان شعارهای پرطمطراق غرب درباره آزادی و واقعیت جسورانه دفاع از آن را در کتاب هایش می کاوید. رمان هایی نظیر جاسوسی که از سردسیر آمد، پیله ور، خیاط، سرباز، جاسوس و مدیر شب که تحسین منتقدان را به دنبال داشت و او را به نویسنده ای پرفروش در سرتاسر دنیا تبدیل کرد.
خانواده لوکاره روز یکشنبه تایید کردند که او شنبه شب بر اثر ذات الریه در بیمارستان رویال کُرنوال درگذشت.
جانی گلر، نماینده دیرین لوکاره او را غول بی چون و چرای ادبیات انگلیسی توصیف کرد: او دوران جنگ سرد را به خوبی توصیف کرد و در دهه های بعد بی هیچ ترسی حقیقت را گفت... من یک معلم، یک منبع الهام و از همه مهم تر، یک دوست را از دست دادم. دیگر مثل او را نخواهیم دید.
هم سن و سالان لوکاره برای ادای احترام به او به صف شدند. استفن کینگ نوشت: این سالِ وحشتناک یک غول ادبی و یک روح بشردوستانه را از ما گرفت. رابرت هریس گفت این خبر او را بسیار ناراحت نموده و لوکاره را یکی از رمان نویسان عظیم بریتانیایی پس از جنگ و شخصیتی فراموش نشدنی و منحصر به فرد خواند. آدرین مک کینتی پیله ور، خیاط، سرباز، جاسوس را قطعا مهم ترین رمان جاسوسی که تا به امروز نوشته شده توصیف کرد. در حالی که سایمون سِبگ مُنتفیوری او را غول ادبیات انگلیسی در کنار عظیمان و شخصا جذاب، مهربان و بسیار سخاوتمند برای من و بسیاری دیگر خواند.
لوکاره با نام اصلی دیوید کورنول در سال 1931 به دنیا آمد. در خاتمه دهه 1940 در حالی که در سوئیس آلمانی می خواند کار برای سرویس های مخفی را آغاز کرد. پس از تدریس در کالج ایتن، به عنوان یک افسر اطلاعاتی به سرویس خارجی انگلیس پیوست تا از پشت پرده آهنین ساختمان ام آی فایو به جذب نیرو و مراقبت از جاسوسان بپردازد. او با الهام از همکار ام آی فایوی خود، جان بینگهم داستان نویس، آغاز به انتشار داستان های پلیسی با نام مستعار جان لوکاره کرد.
جاسوسی با الگوبرداری از بینگهم که به طرز حیرت آوری معمولی، کوتاه، چاق و با خلق و خویی آرام بود، در نخستین رمان لوکاره در سال 1961 با عنوان تلفن به مرد مُرده ماموری در آلمان شرقی پدید آورد و این اولین حضور ماندگارترین شخصیت داستان او، جرج اسمایلی بود.
دومین رمان، قتل بی عیب و نقص اسمایلی را در حال تحقیق درباره یک قتل در مدرسه ای دولتی نشان می دهد که نقدهای مثبتی داشت. اما یک سال بعد وقتی سومین رمانش منتشر شد زندگی حرفه ای لوکاره به سطح کاملا جدیدی رسید.
در جاسوسی که از سردسیر آمد اسمایلی تنها یک شخصیت جزئی است، اما این داستان که ماموریتی برای مقابله با سازمان اطلاعات آلمان شرقی است پر از بدگمانی و بیزاری از زندگی است. الک لیاماس، مامور پنجاه وچند ساله ای است که در این رمان به برلین شرقی فرستاده می گردد. گراهام گرین این رمان را بهترین داستان جاسوسی که تا به حال خوانده توصیف کرد. او با این رمان به چنان شهرتی رسید که توانست کارهای دیگر را رها نموده و فقط به نویسندگی بپردازد.
به گفته لوکاره، موفقیت مهارنشدنی این رمان او را در ابتدا متحیر و بعد دچار تعارض ساخت. او در سال 2013 توضیح داد که نسخه اولیه توسط سرویس مخفی تایید شد زیرا از ابتدا تا خاتمه داستان محض بود و نمی توانست نقض امنیت باشد. با این حال دیدگاه مطبوعات دنیا این نبود. آنها یک صدا به این نتیجه رسیدند که این کتاب صرفا معتبر نیست، بلکه پیامی روشن از سوی دیگر است. و با این کار راهی برایم باقی نماند جز محکم نشستن و تماشا کردن بالارفتنش از جدول پرفروش ها و ماندن در همان جا.
در سه رمان بعدی که لوکاره در دهه 1970 منتشر کرد، اسمایلی به مرحله اصلی آمد. در پیله ور، خیاط، سرباز، جاسوس او یک عامل نفوذی را در بالاترین رده های سرویس مخفی انگلیس شناسایی کرد و در دانش آموز شریف به دنبال یک عملیات پولشویی در آسیا رفت. دنیای اصطلاحاتی که لوکاره خلق نموده بود، نظیر موش خرماها، گاوچران ها و هنرمندان پیاده رو چنان متقاعدکننده و بدیع ترسیم شده بود که همکاران سابق او در ام آی فایو و ام آی سیکس آغاز به استفاده از اصطلاحات ابداعی او کردند.
در همین زمان بسیاری از داستان های او دستمایه ساخت آثار سینمایی با بازی عظیمانی چون ریچارد برتون، الک گینس، شون کانری و گری اولدمن نهاده شد.
با خاتمه یافتن جنگ سرد دوستان لوکاره او را در خیابان متوقف می کردند و می پرسیدند: حالا چه می خواهی بنویسی؟ اما نگرانی های لوکاره همواره فراتر از رویارویی شرق و غرب بود و معتقد بود که سقوط دیوار برلین نشانه خاتمه تاریخ جاسوسی است که سازوکارهای آن را چرب می نماید. او در سال 1993 در مدیر شب درباره تجارت سلاح نوشت. در سال 2001 با باغبان ثابت از تئوری توطئه داروسازی و در سال 2004 در دوستان مطلق از جنگ با ترس نوشت.
لوکاره آخرین بار در سال 2017 به اسمایلی بازگشت و حلقه حرفه خود را در میراث جاسوسان بست. جان بنویل در گاردین نبوغ و مهارت او را گرامی داشت و گفت: لوکاره استعداد خود به عنوان داستان نویس را بسیار قدرتمند و با اثرگذاری مهیجی اعمال نموده است.
بعد از دهه ها ترسیم شدن به عنوان شخصیتی مبهم و مرموز عمدتا به خاطر عدم علاقه اش به تبلیغات یا پیوستن به جشنواره ها، لوکاره در سال 2016 دنیا را با کتاب خاطرات خود تونل کبوتر غافلگیر کرد. او در این کتاب جزئیات رابطه درهم شکسته اش با پدری متجاوز و کلاه بردار و عظیم شدن به تنهایی وقتی مادرش در پنج سالگی رهایش کرد توصیف می نماید و زندگی عجیب جاسوسی را که به نویسنده تبدیل شد توضیح می دهد. لوکاره دو بار ازدواج کرد و چهار پسر دارد. او اعتراف کرد که من نه شوهر نمونه ای بودم و نه پدری نمونه، و علاقه ای هم ندارم که در این مقام ها ظاهر شوم. عشق همیشگی او نوشتن بود.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران